چرا باید بفهمم آخرت چه جوریه؛ من که هنوز دارم توی دنیا زندگی میکنم!

«سلام
خسته نباشید
من یه سوالی برام پیش اومده
میخوام بدونم که توی بهشت حوصله مون سر نمیره؟
آخه اونجوری که شما میگین آدما توی بهشت همه شون شبیه خدا هستن این همه آدم مثل هم
خب حوصله مون سر میره دیگه
اصلا چرا باید همه مون شبیه خدابشیم
پس چرا خدا ما رو همه مونو یه جور نساخته؟»

این سوال رو آقای هادی
بعد از خوندن مجلۀ بیستم از ما پرسیدن

اگه این سوال دوستتون ذهن شما رو هم درگیر کرده؛
یا دونستن جوابش براتون جالب شده

با شمارۀ سی و یکم مجلۀ برنا همراه باشین😎

چون میخوایم به این سوال جواب بدیم که:

«حالا اگه همه‌مون شبیه خدا بشیم؛
حوصله‌مون سر نمیره؟!»

اگه یادتون باشه دفعه پیش گفتیم حتما یه دنیای دیگه ای هست که توش جواب همه میل ها و خواسته هامون رو می گیریم. ولی خب فهمیدن اینکه آخرت چه جوریه و اصلا ویژگی های جایی که تاحالا نرفتیم چیه، به این سادگی ها هم نیست! تازه هر کی هم رفته و یه کمی خبر داره که آخرت چه جوریه، به این راحتی نمیتونه ازش حرف بزنه؛ درست مثل اینه که بخوایم موج الکترومغناطیسی رو به یه بچه سه ساله توضیح بدیم!

اما اگه پا به پای ما اومده باشین و چیزهایی که تاحالا گفتیم رو خوب یاد گرفته باشین، گفتیم که یه راهی هست! یعنی کلا ما تو این جور موقع ها راهی به جز استفاده از تشبیه و مقایسه به مغزمون خطور نمیکنه! واسه همینم رفتیم سراغ قانون نسبت؛ یعنی چی؟ یعنی گفتیم که طبق گفته متخصص معصوم نسبت رحم مادر به دنیا مثل نسبت دنیا به آخرته؛ یعنی اگه یکی بفهمه که شرایطش تو رحم مادر با شرایطش تو دنیا چه فرقی کرده، قشنگ میتونه بفهمه که وقتی پاش رو از این دنیا بیرون بذاره، چه عالمی داره انتظارش رو میکشه! ولی خودمونیم ها خداییش اگه قانون نسبت رو یادتون رفته بود، یه دنده عقب بگیرین و دوباره یه نگاهی بهش بندازین چون حالا حالاها باهاش کار داریم!

متر و معیار و اندازه و خط کش تو
برای سنجیدن دنیا چیه؟

حالا بدونم که چی بشه؟

قبول دارین یکی از چیزهایی که خیلی باحاله و تو هیچ سنی هم کهنه نمیشه کشف ناشناخته هاست؟ آخه کلا این جوری همه چیز هیجان انگیزتر میشه! ولی خب به شرطی که بتونیم ازش سر در بیاریم و کشفش کنیم؛ اما اگه قرار باشه جایی بریم که هیچ چی ازش نمیدونیم، یا خودمون رو واسه چیزی آماده کنیم که هیچ اطلاعی ازش نداریم، نه فقط واسمون خوشایند نیست که کلا حالمون رو هم می گیره؛ مثلا فکر کنین میخوایم بریم اردو ولی هیچ کسی هم بهمون نگه چه اردویی! نمی دونیم باید یه کفشی بپوشیم که تو کوه و کمر سر نخوریم یا قراره بریم سرسره بازی! باید لباس شنا و حوله با خودمون برداریم، یا قراره خیلی رسمی و باکلاس تشریف ببریم موزه و از دستاوردهای پیشینیانمون تو هزار سال پیش گزارش تهیه کنیم؟! 

ما حتی قبل از امتحان کلاسی هم صد تا سوال از معلممون می پرسیم تا بفهمیم تو اون برگه چه خبره و از کجا تا کجا قراره سوال بیاد؛ چندتاشون تستیه و چندتاشون تشریحیه؛ شکل ها قراره از کدوم فصل بیان و یه عالمه سوال جورواجور دیگه! حالا اگه ندونیم آخرت چه جوریه و چه ویژگی هایی داره، چه جوری میخوایم خودمون رو واسش آماده کنیم؟ 

بالاخره داریم کجا میریم؟

پس درسته که آخرت یه چیزی فراتر از دسترسمونه، ولی خب با یه دودوتا چهارتای ساده می تونیم بفهمیم آخرت چه جوریه و کلی چیزها ازش دستمون بیاد. 

مثلا همون جور که جنین با اینکه تو شکم مادرشه اما در واقع تو دنیاست، ما هم الان با اینکه تو دنیاییم ولی واقعا تو آخرتیم؛ یعنی فاصله مون با اونجا فقط به اندازه یه تولده؛ پس هرلحظه ممکنه از دنیا خارج بشیم و دیگه نتونیم برگردیم توش. دیگه خودتون حساب کار دستتون بیاد! 

  حالا به نظرم یه کم صبر کن و قبل از خوندن باقی مطلب، اول این شماره از کهکشان درون رو ببین تا برات درست جا بیفته:

تازه به محض خارج شدن از دنیا دیگه حس و خیال و وهم و عقل و هرچی که باهاش خودمون رو واسه آخرت آماده می کردیم، از دست میدیم؛ درست مثل جنین که تا پاش رو تو دنیا میذاره باید با بندناف و جفت و کیسه آبش خداحافظی کنه!

ما فقط چیزی رو با خودمون می بریم که اون دنیا به کارمون میاد؛ یعنی قلبمون و همه اسم هایی که واسه شبیه شدن به خدا به دست آوردیم! و به جز این قلب نه مدل ماشین و گوشیمون به کارمون میاد و نه امتیازهایی که تو بازی با هزار زور و زحمت به دست آورده بودیم؛ چون اونا اصلا از جنس جایی که میخوایم بریم نیستن!

همه اینا به کنار، ما بعد از این دنیا وارد جایی میشیم که نه اندازه اش با اندازه های این دنیا همخونی داره و نه امکاناتش! درست مثل جنینی که تو شکم مادرش خیلی هنر می کرد، دوبار دور خودش غلت می زد، اما اینجا میتونه با شاتل بره فضا و از اونجا واسه دوست و رفیقاش دست تکون بده! ولی خب این بزرگی و امکانات هم به درد کسی میخوره که ابزارش رو داشته باشه! وگرنه کسی که ماشین نداره یا سوارکاری بلد نیست، خونه چند هکتاری با چند تا اصطبل و کلی اسب تازه نفس به چه دردش میخوره؟ یا کسی که چشماش نمیبینه، سینمای خونگی و قشنگترین ماشین دنیا به چه کارش میاد؟ فقط حسرت و عذاب این همه امکاناتی رو داره که نمیتونه ازشون استفاده کنه!

بعله

هرکسی با کوله بار خودش میره

و اوضاعش هم بستگی به همون چیزایی داره که با خودش برده

مثل بچه ای که پایه درسیش ضعیفه و قبول شدن توی مدرسه تیزهوشان نه فقط باعث خوشحالی و پیشرفتش نیست، که مایه عذاب و استرس و ناراحتیشه!

حالا یه وقت سوء تفاهم پیش نیاد که ما تا رفتیم اون دنیا باید دم در ابزارهامون رو تحویل بدیم و هر اسمی که با خودمون آوردیم بذاریم روی میز! چون اصلا ویژگی های آخرت جور دیگه است! یعنی ما به محض اینکه پامون رو بذاریم اون دنیا، هماهنگی یا ناهماهنگیمون با اون دنیا تابلو میشه و خودش رو معلوم میکنه، درست مثل جنینی که به دنیا میاد! مگه میشه جنینی که به دنیا اومده نداشتن پا و ریه اش رو از دنیا و بقیه قایم کنه که ما انتظار داشته باشیم با قلب ناقص بریم اون دنیا و هیچ کی هم نفهمه!

یعنی همه زورم رو بذارم واسه آخرت؟

البته لازمۀ یه حضور قوی و قدرتمند تو آخرت اینه که دنیامون هم قدرتمند باشه! چون یه جنین اگه خودش واسه خودش یه جای محکمی تو رحم انتخاب نکرده باشه و به اندازه کافی بهش غذا نرسه، خیلی زحمت بکشه فقط میتونه خودش رو زنده نگه داره، ولی دیگه واسه ابزارسازی و آماده شدن برای دنیا جونی واسش باقی نمی مونه! البته این وریش هم درسته ها یعنی اگه زیادی به فکر غذاش باشه و تعادل رو رعایت نکنه، یا خودش رو ساقط میکنه یا میزنه اندام هاش رو درب و داغون میکنه!

تا اینجا دیگه کامل جواب این سوالا رو فهمیدیم که

«شبیه خدا شدن یعنی چی؟
حوصله‌مون سر نمیره اگه همه شبیه خدا بشیم؟!»

یا

«اگه بهشت اینه
که توی این دنیا بهترش رو داریم!!»

پس برای جا افتادن کامل بحث، چراغ رو برای خودت روشن کن!!

حالا که حسابی در مورد آخرت صحبت کردیم

پیشنهاد میکنم این موشن ویدئو رو هم حتما ببینی؛

چون خیلی مباحث جالب و تازه ای توش داره:

خب حالا که تا حدی فهمیدیم آخرت چه جوریه و چه ویژگی هایی داره، فهمیدن شباهت ها و تفاوت های دنیا و آخرت هم واسمون سخت نیست؛ پس اگه شما هم دوست دارین بدونین که زندگی الآنمون با زندگی ابدیمون چه فرق هایی داره و از چه لحاظ مثل همه، مجله هفته بعدمون رو از دست ندین!