تفاوت آدم‌‌ها با بقیه موجودا چیه؟ ما واقعاً از بقیه بالاتریم؟

انسان اشرف مخلوقات خداست!

حتما تو هم این جمله رو بارها شنیدی
و شاید سوالاتی که برای بعضیا پیش میاد رو هم شنیده باشی:

اینکه بعضیا تو فضای مجازی
اشتباه‌ها و بداخلاقی‌ها و خودخواهی‌های آدمها رو
میذارن کنار مهربونی حیوونا و می‌پرسن؛

آدم چه جوری میتونه اشرف مخلوقات خدا باشه؟!

خب، نظر تو چیه؟

چرا خدا بین این همه موجود ما رو انتخاب کرده و گفته انسان یه چیز دیگه است؟

چی ما رو از مخلوقات دیگهٔ خدا متمایز می‌کنه؟

خداییش اصلاً به این فکر کردین که ما چه فرقی با بقیۀ چیزا داریم؟ تفاوت آدم‌ها با سنگ و دار و درخت و حیوونا چیه؟ اصلاً چرا بهمون میگن آدم؟ واسه چی شدیم اشرف مخلوقات؟ شایدم پیش خودمون فکر کنیم که از بس مغروریم، خودمونو بالاتر از بقیۀ موجودا می‌بینیم.

یه نگاه به خودتون بندازین! چی میبینین؟

حتماً دوتا دست و دوتا پا و یه کله و… و البته دوتا چشم که همۀ اینا رو باهاش بتونین ببینین، درسته؟ شایدم بعضیا خودشونو یه دختر قدبلند یا یه پسر ورزشکار یا یه مامان و بابا ببینن. یا توی این ورانداز کردن خودشونو یه دکتر، یه مهندس یا یه مدیر دلسوز تعریف کنن! حتماً این وسط کسایی هم پیدا میشن که وقتی به خودشون نگا میکنن از خودشون تعریفی به جز یه دانش‌آموز نابغه یا یه آدم متخصص و دانشمند ندارن. می‌دونین همۀ اینا درسته‌ها ولی هنوز با اون جوری که خدا ما رو آفریده و ازمون تعریف می‌کنه فرق داره. یعنی بهتره بگیم خیلی فرق داره!

بعضیا هم هستن که کلا خودشون رو با مارک لباس و برند تجاری گوشیشون تعریف میکنن؛ مثل کیا؟

آها مثل خالۀ امید!

همۀ این چیزایی که الآن گفتیم تو بقیه چیزا هم هست. حالا فرقش اینه که ما جسم داریم ولی سنگ و در و دیوار ماده‌شون از یه جنس دیگه‌ست. ما هم غذا می‌خوریم، بزرگ می‌شیم، قشنگی و قیافه داریم و زاد و ولد می‌کنیم، گل و گیاها و درختا هم همین ویژگی‌ها رو دارن منتها تو قالب خودشون. ما هم خوشحال می‌شیم، ناراحت می‌شیم، کار می‌کنیم، عصبانی می‌شیم‌، خانواده تشکیل میدیم و… درست مثل حیوونا! اما به نظر شما این اصلاً با عقل جور در میاد که بگیم ما سنگیم یا درختیم یا حیوونیم؟ خب، معلومه که نه! اگه ما مثل فرشته‌ها عقل داشته باشیم، دلیلی نمیشه که خودمونم فرشته باشیم!

اصلاً خوبه که قبلاً بعضیا زحمت کشیدن ضرب‌المثلشم درآوردن و گفتن: «هر گردی گردو نیست!»

یعنی درسته که ما همۀ اینا رو داریم و این خودش واسمون یه امتیازه، اما هیچکی بهمون سنگ و درخت و حیوون نمیگه؛ البته بماند که بعضی دانشمندا هنوزم فکر میکنن که ما یه جور حیوونیم و این همه تفاوت رو نمی بینن! باورتون اگه نمیشه کهکشان درون رو با دقت ببینین:

اونی که باعث فرق ما میشه

اگه یادتون باشه گفتیم که ما آدما یه چیزی داریم که بقیه موجودا ندارن. آخه خدا خودش از اول ما رو یه جور دیگه آفریده؛ یعنی بهتره بگیم واسمون یه آپشن اضافه گذاشته که کلاً باعث تفاوت آدم‌ها با بقیۀ چیزا میشه؛ یه چیزی تو مایه‌های آپشن توربو یا نیترو تو ماشینای مسابقه که میتونه یهویی همه رو جا بذاره و ما رو از بقیه جلو بندازه. اصلاً واسۀ همین کمال و ویژگی اضافه‌مونه که خدا بهمون میگه اشرف مخلوقات! جالب شد، نه! اصلاً شاید اگه از اول می‌دونستیم تفاوت آدم‌ها با بقیه چیزا انقدر زیاده خودمونو بیشتر تحویل می‌گرفتیم!

خوبیشم اینه که این ویژگی یا کمال انسانیمون که کلاً آدم بودنمونم به اون بسته‌ است، یه چیز فرامادی و فراجنسیتیه. یعنی چی؟ یعنی اینکه چه پولدار باشیم، چه بی‌پول باشیم، چه خوشگل باشیم، چه زشت باشیم، چه باسواد باشیم و چه بی‌سواد، اصلاً از اونم بالاتر چه زن باشیم و چه مرد، توی این ویژگی و کمالمون هیچ اثری نداره. این ویژگی مربوط به روح بی‌نهایت طلبمون میشه که از جنس خود خداست.

اولویت اول از هر کدوم از ما
قبل از هر چیزی
بهمون نشون میده که خودمون رو چی معنا میکنیم
مثل پسرخاله دوست امید
ماجراش رو گوش کن

یعنی خدا یه چیزی از جنس خودش تو ما گذاشته؛ یه فطرت و روح بی‌نهایت طلب که همۀ کمال‌ها و استعدادایی که ما واسۀ شبیه شدن به خدا لازم داریم، تو خودش داره. یعنی ما به خاطر این بخشی که تو وجودمون هست و تو بقیه موجودا نیست، می‌تونیم تا بی‌نهایت یعنی تا خود خدا رشد کنیم و بزرگ بشیم. تازه هیچ چی هم نمیتونه جلوی رشد استعدادها و بزرگ شدنمونو بگیره. رک و پوست‌کنده‌اش میشه اینکه ما تو این بخش از وجودمون هیچ محدودیتی نداریم!

برعکس یه درخت گلابی که هرکاری هم که بکنه کمال‌ها و استعداداش از حد یه درخت گلابی فراتر نمیره؛ مثلاً نمیتونه واسه خودش خونواده تشکیل بده، عصبانی بشه یا اینکه واسۀ خودش مسئله حل کنه و اختراع و اکتشاف داشته باشه، ما تو کمالای انسانی‌مون هیچ محدودیتی نداریم و می‌تونیم تا شبیه شدن به خود خدا استعدادامونو شکوفا کنیم. پس تفاوت آدم‌ها با بقیه موجودا میشه همین قابلیت فوق‌العادمون که میتونه ما رو تا بی‌نهایت بالا ببره و بزرگ کنه!

اگه دوست دارین بدونین که این وسط بالاخره تکلیف ما چی میشه، یعنی بالاخره زن و مرد و مامان و بابا و معلم و مهندس حساب می‌شیم یا نه کلاً یه تعریف دیگه داریم، مقالۀ بعدیمونو از دست ندین!