کی گفته اون دنیا مهمتره؟ واسه چی باید دنیای خودم رو محدود کنم؟

اصلا همۀ اینا خرافاته بابا!

کی تا حالا بعد مردن زنده شده و برگشته

که توقع دارین من باور کنم دنیای دیگه ای هم هست؟

اصلا مگه ممکنه آخه آدم بعد مردن به زندگیش ادامه بده؛

لابد اونم بدون این بدن زمینی!!

این سوالا برای شما هم آشنا بودن؟

ما هم این سوالا رو زیاد شنیدیم و شما هم از این سوالا از ما زیاد پرسیدین !!

لابد اگه پای حرف یه جنین هم بشینی همینا رو میشنوی!

آره دیگه!

خاصیت دنیای رحمی همینه

آدم فکر میکنه ته ته دنیا همون جاییه که الان میبینه.

توی شماره سی و سوم مجله دیجیتال برنا رفتیم سراغ همین سوال و موضوع این هفته مون اینه که؛

اگه آخرت رو باور کنیم چه فرقی توی زندگیمون به وجود میاد؟

و یا درست تر بپرسیم؛

«مهم ترین دورۀ زندگی ما کدومه؟»

شما هم از اون دسته آدمایی هستین که تا حرف از مردن و قبرستون میشه تنتون میلرزه؟ یا اصلا هیچ وقت دوست ندارین به اون یکی تولدمون یعنی مردن فکر کنین؟ اصلا خودمونیم ، کلا واستون پیش اومده که به اون دنیا و اوضاع و احوالی که اونجا داریم، فکر کرده باشین یا با خودتون بگین چرا اون دنیا مهمتره؟ خب یه دلیلی داره که چرا داریم توی این مجله از این سوال های عجیب غریب می پرسیم؛ آخه فکر کردن یا نکردن به اون دنیا خیلی بیشتر از چیزی که فکرش رو می کنیم، سبک زندگی مون رو عوض میکنه، پس نمیشه بی خیالش شد! یعنی این جوری بگم که اگه نفهمیم اون دنیا مهمتره، هم اینجا رو خراب کردیم و هم اون دنیا رو! چه جوری؟ اگه یه خورده صبر کنین خودتون میفهمین.

قبول دارین اون جوری که زندگی رو واسه خودمون تعریف می کنیم، رو فکرها و انتخاب ها و تصمیم هامون هم اثر میذاره؟ یعنی اصلا میتونه کلا حال و هوا یا سبک زندگیمون رو عوض کنه. همون جوری که فکر کردن به امتحان های آخر ترم باعث میشه که دم به دقیقه سرمون توی گوشی نباشه، یا فهمیدن اینکه چند روز دیگه باید به مسافرت بریم، میتونه مدل زندگیمون رو واسه چند روز بالا و پایین کنه. ما هم اگه قرار باشه واسه تک تک کارهایی که میکنیم، جواب بدیم، بیشتر حواسمون به کارهامونه! ولی خب خیلی ها قضیه اون دنیا رو اونقدری هم که باید جدی نمی گیرن؛ یعنی اصلا واسشون جا نیفتاده که اون دنیا مهمتره! مثلا اگه ازشون بپرسیم مهمترین دوره زندگی مون چیه، صاف صاف توی چشمامون نگاه میکنن و بهمون جواب میدن دوره کودکی یا دوران انتخاب رشته!

چرا آخرت انقدر مهمه؟

اصلا میدونین چیه، قضیه اون دنیا هم توی جای خودش مهمه، هم واسه این دنیا! چه جوری؟ اینجاست که فرق بچه زرنگ ها با بچه تنبل ها مشخص میشه، چون اگه با ما اومده باشین و دنبالمون کرده باشین حتما میدونین که زندگی ما توی آخرت یه روز و دو روز نیست و ابدیه. جالبه که بعضی هامون از ذوق رفتن به یه پارک آبی شب خوابمون نمیبره یا واسه رفتن به یه مسافرت خفن تو کوه و جنگل کلی برنامه ریزی و اینور و اونور می کنیم، ولی وقتی نوبت آماده شدن واسه آخرتی میشه که هم از دنیامون خیلی بزرگتره و هم امکاناتش بیشتره، واسه خودمون راست راست راه میریم و عین خیالمون نیست! 

دیدی توی این دنیا هر چه قدر بیشتر ذوق یه چیزی رو داشته باشی، وقتی بهش میرسی زودتر دلت رو میزنه؟
اصلا جایی یا چیزی هم توی دنیا هست

که همه چیزش کامل و بدون نقص باشه؟

اون دنیا چه قدر واقعیه؟

آخه بعضیا فکر می کنن که اگه برن اون دنیا و با یه پز و ابهتی بگن اینجا پرفسور بودن، واسه خودشون بر و بیایی داشتن و کلی آدم زیر دستشون کار می کردن، یا تا حالا چند تا شاتل فرستادن فضا دیگه کسی کاری به کارشون نداره؛ یا اگه با کمال پررویی سرشون رو بگیرن بالا و بگن به اون دنیا اعتقادی ندارن، اون دنیا هم از حقیقت و اعتبارش میفته. غافل از اینکه اون دنیا همه  چیزش حقیقیه و نه فقط بودن و نبودنش به فکرهای ما ربطی نداره، که اگه ما خودمون رو واسش آماده نکنیم هم کارمون ساخته است. مگه یه جنین اگه بگه دنیایی وجود نداره و هر چی راجع به دنیا میگن الکیه، دیگه به دنیا نمیاد و همیشه توی شکم مادرش میمونه؟

یادتون میاد که گفتیم قانون نسبت مثل جدول ضربه و هیچ جوری نمیشه از زیر یاد گرفتنش در رفت؟ واسه الان می گفتیم! چون بعضی ها که قانون نسبت رو خوب نفهمیدن و به مغزشون هم نمی رسه که آخرت با چه شکل و شمایلی منتظرشونه، براشون سوال میشه که اصلا چرا باید این دنیای نقد رو ول کنن و به آخرت بچسبن؟ خب دنیا که واسه خودش کلی قشنگی و جذابیت داره؛ کی گفته اون دنیا مهمتره؟ چرا باید خودشون رو واسه جایی که هنوز پاشون رو توش نذاشتن و ندیدنش آماده کنن؟ خب این حرفشون همونقدر خنده داره که یه جنین دلش بخواد تا ابد توی رحم مادرش بمونه و کیسه آب و بندنافش رو با رودخونه و رستوران های دنیا مقایسه کنه! این دقیقا همون کاریه که خیلی از آدما انجام میدن. مثلا اونایی که تا یه نفر رو میبینن که آخرتش براش از دنیاش مهمتره درجا میگن: دوره زمونه عوض شده بابا!

اگه همه چی راست باشه چی؟ 

اصلا گیریم که فهمیدیم اون دنیا مهمتره! دونستن و ندونستنش چه فرقی به حالمون داره؟ میدونین چیه اگه بدونیم بعد از اینجا قراره بریم اون دنیا و زندگی ابدیمون قشنگ به هر گلی که اینجا به سرمون زدیم بستگی داره، دیگه هر جوری دلمون خواست رفتار نمی کنیم! مثل کسیکه میدونه آینده شغلی و تحصیلیش به امتحانی که داره بستگی داره و موقع امتحان حواسش رو جمع میکنه تا با دست های خودش همه چیز رو خراب نکنه! تازه اگه بدونیم زندگیمون فقط اینجا نیست و اصلش جای دیگه است، همه تلاشمون رو صرف سر و سامون دادن به جایی که قراره دو روز دیگه ولش کنیم و بریم خونه اصلیمون نمی کنیم؛ یعنی نه اینکه اصلا به فکرش نباشیما، به اندازه همون دو سه روز واسش وقت میذاریم! مگه آدم عاقل میاد کلی هزینه کنه و قشنگترین کاخ رو تو جایی بسازه که امروز نه فردا باید ولش کنه و از اونجا بره؟

ما برای یه تغییر کوچیک توی همین زندگی دنیایی مون کلی تدارک میبینیم

اون وقت فکر کن؛

برای تغییر بزرگی که جلوی راه همه مونه

چه قدر آماده شدیم؟!

خب اونایی که زندگی رو فقط تو این دنیا می بینن، نه فقط کلی حرص میزنن و حاضرن به هر قیمتی که شده دنیای خودشون رو از دست ندن، که تازه همش هم تو استرس و اضطرابند! چون هر لحظه ممکنه عمرشون تموم بشه و هرچی زحمت کشیدن به باد فنا بره! بعد هم چون کلا تو فکر آخرت نبودن و همه هم و غمشون رو واسه دنیا گذاشتن، تا پاشون رو بذارن اون دنیا، کلا غافلگیر میشن و میخوان برگردن. ولی خب مگه جنینی که پاش رو توی دنیا گذاشته میتونه دوباره تو رحم برگرده که ما دومیش باشیم؟

خب پس تا هنوز وقت هست خودت رو آماده کن.

چه جوری؟

یکیش همین شناختن اونجاست که با دقت و تمرکز توی گوش دادن به چراغ به دستش میاری؛ پس بفرمایید خدمت شما:

نوش جان!