چرا ما بی نهایت طلبیم؛ ویژگی های بی نهایتی که دنبالشیم چیه؟

یادتونه گفتیم که چون اصل وجودمون بی نهایته، هیچ وقت به هیچ چی راضی نمی شیم و همه اش دنبال یه چیز بالاتریم؟ یعنی یه جورایی این میل به بی‌ نهایت رو تو خودمون حس می کنیم و همه اش دنبالشیم؟

• اگه میریم دنبال علم، تا چندتا دکترا نگیریم و برندۀ جایزۀ نوبل نشیم، ول کن ماجرا نیستیم!
• اگه دنبال پول میریم، به چندتا خونه و ویلا و ماشین رضایت نمیدیم و هی می خوایم ثروتمون رو بیشتر کنیم.
• دنبال اینیم که قیافه مون از همه بهتر باشه، هیکلمون هیچ عیب و نقصی نداشته باشه و تو قدرت حرف اول رو بزنیم.

▲اما به محض اینکه به هرکدومشون نزدیک بشیم، می بینیم ای بابا این اون چیزی نبود که دلم می خواست و این همه هم دنبالش دویدم!

حالا می خوایم ببینیم که خداییش این بی نهایت چیه که ما انقدر دنبالشیم؟ اصلاً چیزی به اسم بی نهایت تو عالم وجود داره که ما بخوایم به سمتش بریم؟ این بی نهایتی که دنبالشیم و می خوایمش، چه ویژگی هایی داره و چه جوریه؟

اصلاً این بی نهایت چیه که انقدر ازش می گیم؟

می دونین کلاً تو این عالم دو مدل بی نهایت هست. یه سری چیزا هستن که بااینکه الآن بی نهایت نیستن و محدودن، ولی خب استعداد بی نهایت شدن دارن؛ مثلاً یه دونۀ سیب با اینکه الآن فقط یه دونه ست، اما می تونه یه درخت بشه، یه باغ باشه و همین جوری تا بی نهایت ازش سیب درست بشه که البته ما با این مدل از بی نهایت الآن کاری نداریم. ولی یه جور بی نهایت هم داریم که همین الآن هم بی نهایته و هیچ محدودیتی هم نداره. اصلاً بی نهایت بودنش رو می تونیم همه جا ببینیم. راستش رو بخواین ما وقتی داریم از بی نهایت حرف می زنیم، منظورمون این بی نهایته!

اما همۀ اینا به کنار، می خوایم ببینیم بی نهایتی که دنبالشیم و می خوایمش؛ اصلاً واقعاً هست و وجود داره؟ چه شکلیه؟ چه جوریه؟ ویژگی هاش چیه که ما از همون بچگی تا وقتی داریم می میریم، دست از سرش برنمی داریم و انقدر عاشقشیم؟

شده دلت بگیره و دنبال یه نقطۀ روشن بگردی واسه آروم کردن خودت؟

اون نقطۀ روشن اسمش چیه؟

ویژگی های موجود بی‌ نهایت

• «وجود داره»

اول از همه باید بگیم که طبق قانون های خواستن و آرزو کردن که تو مقالۀ «فرمول های رسیدن به آرزو» باهم راجع بهشون حرف زدیم، این موجود بی نهایتی که دنبالشیم و هی واسه رسیدن بهش این در و اون در می زنیم، حتماً وجود داره. تازه بماند که طبق همون قانونا اگه می خوایمش؛ یعنی علاوه بر اینکه حتماً هست، ما می شناسیمش و تجربۀ بودن باهاشو داشتیم، یه جورایی از جنس خودشیم که می خوایمیش، تازه حتماً یه بخشی از خودمونم بی نهایته که ظرفیتِ خواستن همچین موجودی رو داریم.

• «محدود نیست»

از طرف دیگه معلومه که این موجود بی نهایت محدود هم نمیتونه باشه؛ چون اگه حد و مرز داشته باشه که دیگه بی نهایت نمیشه. آخه اصلاً با عقل جور در نمیاد که چیزی که بی نهایته خاصیت چیزای محدود رو هم داشته باشه؛ به خاطر همینم مرز نداره، زمان نداره، جا و مکان و جسم هم نداره چون همۀ اینا محدودش می کنن و جلوی بی نهایت بودنش رو می گیرن. تازه همه ویژگی هاشم باید باهم و یه جا بی نهایت باشن؛ چون اگه قرار باشه هرکدومشون ساز خودشون رو بزنن و واسۀ خودشون بی نهایت بشن، اون جوری چندتا بی نهایت داریم که خب دوباره یه جورایی میرن تو پر و بال هم دیگه.

• «فقط یکیه»

قبول دارین هیچ عقل سالمی نمی تونه قبول کنه که بی نهایت دوتا یا چندتا باشه؟ آخه اگه دوتا بی نهایت داشته باشیم، بالاخره یه جایی باید مرز اولی معلوم باشه تا بفهمیم دومی از کجا شروع میشه دیگه! اون وقت با این مرزبندی ها جفتشون هم دیگه رو محدود می کنن و معلومه که دیگه بی نهایت نیستن. تازه اگه اولی بی نهایت باشه که دیگه جایی واسه دومی باقی نمی مونه؛ آخه اولی قبلش همه جا رو پر کرده!

میدونستی بعضی از ملتها بودن، شاید هنوزم هستن البته، که چندتا خدا دارن!
فکر کن بین خداهاشون جنگم بشه!
خنده دار نیست؟

• «علت وجود بقیه ست»

می دونین چیه؟ این موجود بی نهایت باید همون چیزی باشه که بقیۀ چیزا رو به وجود آورده؛ آخه اگه این جوری نباشه، لازم داره یه چیزی بیاد خودش رو به وجود بیاره؛ پس کلاً دوتا راه بیش تر وجود نداره، یا خودش علت وجود بقیه چیزا باشه یا یه چیزی اون رو به وجود آورده باشه. که دومی کلاً منتفیه. حالا چرا؟ خب چون چیزی که وجود داره که نمی تونه از چیزی که وجود نداره درست بشه. اگر هم یه چیزی که خودش از قبل وجود داره به وجود بیارتش که این جوری این بی نهایت ما به یه چیزی بیرون از خودش نیاز داره؛ یعنی بازم محدود میشه و دیگه بی نهایت نیست.

حالا یه بار استپ کن همین جا و اول ویدئوی کهکشان درون رو ببین که ذهنت هنگ نکنه وسط این همه مفهوم فلسفی عمیق؛ بعد ادامه بده!

اسم این موجود بی‌نهایت

پس، از این موجود بی نهایتی که دنبالشیم و داریم ازش حرف می زنیم، یه دونه بیشتر تو دنیا نیست. چون اگه بیشتر از یه دونه باشه، دیگه محدود میشه و نمیشه بهش بی نهایت گفت. خیلی هم فرقی نمی کنه اسمشو چی می ذاریم؛ یعنی می دونین، ممکنه هرکسی یه چیزی صداش کنه! مهم اینه که هم وجود داره، هم همه ویژگی ها رو یه جا باهم داره، تازه همه چیز رو هم خودش به وجود آورده.

راستی این چیزایی که گفتیم، به نظرتون آشنا نیست؟ آخه ما تو دنیا فقط یه موجود با این ویژگی ها داریم! این چیزایی که بهشون رسیدیم، همه شون ویژگی های خدا نبودن؟ اینکه یه دونه ست، وجود داره، هیچی محدودش نمی کنه، همه چیزو خودش به وجود آورده.

فکر کنم یواش یواش همه چی داره واسمون جا میفته، نه؟ یعنی کم کم داریم می فهمیم که چرا انقدر دنبال این موجود بی نهایتیم و می خوایمش. تازه نه فقط ما که همۀ آدمای دنیا دنبال رسیدن بهشن! پس این موجود بی نهایتی که ما یه عمریه دنبالشیم و به هر دری می زنیم که بهش برسیم، همون خدا ست و خودمون خبر نداشتیم!

مجلۀ این هفتۀ برنا خیلی مهم بودها؛ یادت نره چراغش رو با دقت گوش کنی!