با خودم چی به اون دنیا می برم؟ از کجا بفهمم برای آخرت چی لازم دارم؟

اصلا چرا باید نماز بخونم؟
اصلا چرا باید روزه بگیرم؟
اصلا چرا غیبت کردن گناهه!
خسته شدم بابا؛ من اصلا دلم میخواد گناه کنم!

این سؤال برای تو هم پیش اومده؟
تو هم شده که دلت بخواد یه کاری رو با اینکه گناهه، انجام بدی؟
یا حوصله نداشته باشی یه کار عبادی مثل نماز رو انجام بدی؟
خب حتماً تو هم تا حالا جواب درستی براش نداشتی.
جواب درستی برای اینکه؛
چرا نباید کاری رو که این‌همه دلم می‌خواد انجام بدم
و یا چرا باید کاری رو که دلم نمی‌خواد انجام بدم؟
موضوع مجله بیست و دوم برنا همینه؛
میخوایم ببینیم این‌همه باید و نباید و بکن و نکن مال چیه؟!
و با چه توجیه و دلیل و برهانی باید یه سری از کارا رو بکنیم و یه سری از کارا رو انجام ندیم؟

همین اول کاری یه تقلب ریز بهتون برسونم؟!

ما به دنیا اومدیم که خودمون رو برای خونهٔ ابدی‌مون آماده کنیم
و آماده شدن برای خودش راه و روش داره، مولتی ویتامین رو ببین تا دستت بیاد چی میگم:

شما تاحالا راجع به چیزهایی که تو این دنیا داریم، فکر کردین؟ اصلا میدونین کدومشون رو برای همیشه لازم داریم و کدومشون زودگذر و موقتی هستن؟ از پول و قیافه و دوچرخه و کنسول بازی بگیر تا احترامی که بین بقیه داریم و اینکه چند تا مدرک گرفتیم! خب اگه بدونم برای آخرت چی لازم دارم، قشنگ معلوم میکنه که باید تو دنیا حواسم رو بیشتر به چه چیزهایی بدم! چون قراره آینده و زندگی ابدیم رو باهاشون بسازم؛ پس مهمه که چی رو قراره اینجا بذارم و چی رو قراره با خودم ببرم.

فکرش رو بکنین که چقدر خنده دار بود اگه ما بعد از به دنیا اومدن هنوز هم باید ابزاری رو که تو رحم مادر برای رشد و تکاملمون استفاده کردیم، همه جا با خودمون می بردیم! یعنی یه بندناف تقریبا نیم متری با همه چیزهای جانبیش همراه همیشگی ما تا آخر عمرمون بود! حتی فکر اینکه کجا بذاریمش و چه جوری جمعش کنیم هم واسمون سردرد میاره! حقیقتش اینه که ما موقع خارج شدن از محیط رحمی اون چیزهایی که تو اون محیط به رشد و تکاملمون کمک کردن رو رها می کنیم و فقط با اون ابزاری که تو محیط جدید لازم داریم، متولد میشیم. مثل جنین که با تولدش به دنیا بندناف و جفت و کیسه آب رو ول میکنه و خودش به دنیا میاد؛ با همون ابزاری که واسه زندگی کردن تو دنیا بهشون نیاز داره؛ مثل چشم و گوش و دست و پا و مغز و… خب حالا از کجا بفهمم که برای آخرت چی لازم دارم و اونجا چی به کار من میاد؟

ما با خودمون چی می بریم؟

بدن ما تو این دنیا دقیقا واسمون همون کاری رو میکنه که بندناف و جفت تو رحم مادر واسه جنین میکنن. یعنی بدن رو واسه رفتن به محیطی که میخواد بهش متولد بشه، آماده میکنن! ولی همون جوری که جنین، بندناف و جفت و کیسه آبش رو ول میکنه و تنها به این دنیا میاد، ما هم موقع تولدمون به آخرت که بهش مرگ هم میگیم، بدنمون رو رها می کنیم و فقط با یه چیز میریم اون دنیا، یعنی قلبمون! یعنی تنها چیزی که اون دنیا به دردمون میخوره و به کارمون میاد همون قلبمونه! تنها چیزی هم که لازم داریم روش سرمایه گذاری کنیم و مراقب باشیم که سالم متولد بشه، باز همون قلبمونه!

پس معلوم شد که برای آخرت چی لازم دارم و باید خودم رو واسه چی آماده کنم! یعنی این جوری در نظر بگیرین که چیز دیگه ای به جز قلبمون رو نه از ما قبول میکنن و نه به کارمون میاد؛ درست مثل وقتیکه یه جنین به این دنیا متولد میشه؛ اینجا دیگه کسی به اینکه بندنافش چندمتر بوده و چه جوری کار میکرده کاری نداره و همه ازش توقع دارن دست و پا و چشم و گوش سالم داشته باشه؛ مثل اون دنیا که فقط به قلب ما نگاه میکنن و به بقیه چیزها مثل اینکه خونمون چند متر بوده و شغلمون چی بوده و معدلمون چند بوده، کاری ندارن. حالا اینکه قلب ما چه جوری کار میکنه و اگه مراقب سلامتیش نباشیم چه اتفاقی براش میفته، همون چیزیه که الان میخوایم راجع بهش حرف بزنیم؛ اول ویدئوی کهکشان درون این شماره رو ببین، تا بعد:

قلبت رو از چی پر کردی؟

حتما تا حالا واستون پیش اومده که بخواین جایی برین و یه کیف یا چمدون واسه وسایلتون بردارین. خب هرچی ما توی این کیفمون رو از چیزهای متفرقه پر کنیم، جا واسه چیزهای اصلی که باید با خودمون ببریم، کمتر میشه؛ مثلا اگه توش یه توپ والیبال، یه جفت کفش اضافه و چند تا کتاب که میدونیم لاشون رو هم باز نمی کنیم بذاریم، دیگه جایی واسه لباسامون باقی نمیمونه! اما اینا چه جوری کمک میکنه که بفهمم برای آخرت چی لازم دارم و چه جوری باید از قلبم مراقبت کنم؟

میدونین قلب ما هم فقط جای خداست، یعنی قلب سلیم قلبیه که به جز خدا هیچ چی توش نیست؛ یادتون میاد که گفتیم ما انسانیم و اصل وجودمون هم همین بخش انسانیمونه؛ حالا این بخش انسانی ما چون از جنس بینهایته، فقط زوج مناسب خودش رو میخواد؛ یعنی خدایی که بی‌نهایت و کمال مطلقه! پس هرچی به غیر از خدا توش بیاد، جا رو واسه خدا که اصلی‌ترین چیزیه که باید تو قلب ما باشه کم میکنه و به همون اندازه قلبمون ناسالم میشه؛ مثل جنینی که به جای اینکه تمرکز خودش رو روی اندامسازی بذاره، مدام حواسش رو به چیزهای دیگه بده و از کار اصلیش جا بمونه! 

پس تکلیف بقیه چیزها چی میشه؟

حالا سؤال اینجاست که اگه بقیه چیزهایی که داریم، اونور به کارمون نمیان، پس اصلا برای چی هستن؟ چرا ما باید پول و قشنگی و هیکل و خانواده و شغلی داشته باشیم که قراره همه شون رو از دست بدیم و از اینجا بریم؟ بذارین بازم برگردیم به جنین! آخه همون جوری که جنین به جفت و بندنافش برای اندامسازی واسه دنیا احتیاج داره، ما هم این چیزهایی که گفتیم رو لازم داریم که بتونیم با اونا به قلب سلیم برسیم؛ یعنی این چیزا یه جور ابزار و وسیله هستن برای رسیدن به قلب سلیم! یه خورده فکر کنین؛

• اگه پول و دارایی نباشه، چه جوری می‌خوایم سخاوت رو تمرین کنیم و مثل خدا جواد و کریم بشیم؟
• یا اگه دوست و خواهر و برادری نداشته باشیم، قراره با تحمل اذیت‌های کی عفوّ و غفور بشیم؟
• یا اگه کسی دور و برمون نباشه، چه جوری رحمان و رحیم بودن رو تمرین کنیم؟

ولی خب باید یادمون باشه که جای پول و خونه و ماشین و شغل و این چیزا تو قلب ما نیست! همه اینا فقط قراره ما رو به مقصد برسونن نه اینکه خودشون بشن هدف و مقصد ما!

مثل آقایونس که وقتی امید باهاش آشنا شد، احساس میکرد با مهم‌ترین آدمی که توی زندگیش دیده، روبه‌رو شده

یه آدم که قلبش فول آپشنه!

حواسمون باشه!

قبول دارین همه مامان باباهایی که انتظار به دنیا اومدن بچه شون رو میکشن، دوست دارن یه بچه سالم و تپل مپل و بی عیب و نقص داشته باشن؟! خب حق هم دارن! هیچ کی دلش نمیخواد بچه اش مریض و ناقص یا حتی ضعیف باشه! ولی خب همه اینا بستگی به این داره که اون بچه تو دوران جنینی خودش چه کار کرده و تو رحم مادرش چه گلی به سر خودش زده؟! اصلا طبق برنامه پیش رفته یا یه روز کار کرده و دو روز استراحت؟ 

اگه یادتون باشه گفتیم که زندگی رحمی تو شکم مادر با اینکه خیلی کوتاه تر از عمر ماست، اما کلی اهمیت داره! چون هم قابلیت ساختن فوق العاده داره که بیرون از رحم از این خبرها نیست، هم هر لحظه داره کار ابزارسازیش رو انجام میده و کلا هیچ توقفی توی کارش نیست!

حالا اگه همه چیز طبق برنامه پیش بره که آخرش چهارتا چشم و ابرو و دست و پای درست و حسابی تحویلمون میده. اما اگه تو کارش یه مشکلی پیش بیاد اون وقته که یه خروجی کج و کوله تحویلمون میده که نه تنها تو این دنیا کارمون رو راه نمیندازه که یه عمری هم باعث رنج و عذاب و سختیمون میشه! البته باید حواسمون باشه که این دنیا و دنیای توی رحم مادر با هم یه تفاوت بزرگ دارن اونم اینه که جنین توی رحم مادر هیچ اختاری نداره، یعنی حق انتخابی توی اون دنیا وجود نداره و همه چیز از قبل برنامه ریزی شده و به ژنتیک پدر و مادر مربوطه؛ ولی توی دنیای ما اختیار وجود داره و برای همینم هست که هیچ کس نوزادی که با خودش دست نیاورده رو دعوا نمیکنه! هرچند بازم اون نوزاد مجبوره که رنج دست نداشتن رو تحمل کنه.

حالا این چیزها که گفتیم، چه ربطی به قلب سلیم داره؟ یعنی کجای این حرف ها به این مربوط میشه که برای آخرت چی لازم دارم؟ خب ربطش اینه که ما هم تو این دنیا دقیقا داریم همین کار رو با قلبمون انجام میدیم؛ یعنی قلبمون مدام در حال تبدیل شدنه و  هیچ وقفه ای هم تو کارش نیست، یعنی حتی یه لحظه هم پیش نمیاد که بی تفاوت و خنثی باشه؛ یا داره به سمت شبیه شدن به خدا پیش میره و خودش رو با شرایط زندگی اون دنیا هماهنگ میکنه، یا داره از هدف خلقتش دور میشه و خودش رو کج و کوله و ناقص میکنه. تنها فرقش با جنین اینه که جنین تو رحم مادر داره طبق یه برنامه از پیش تعیین شده اندامسازی میکنه، اما من دارم تو دنیا با اختیار و انتخاب خودم این کار رو انجام میدم و به فکر این هستم که برای آخرت چی لازم دارم! پس این وسط باید حواسمون جمع خیلی از چیزها باشه. چون این جوری نمیشه که هرچی دلمون میخواد بگیم و ببینیم و بشنویم، آخرشم انتظار داشته باشیم که قلبمون سالم بمونه و طوریش نشه!

قلبمون سالمه یا نه؟

حالا که فهمیدم برای آخرت چی لازم دارم و فقط میتونم قلبم رو با خودم ببرم؛ از کجا بدونم که این قلب سالمه یا نه؟

آخه قلب سلیم رو که نمیشه از روی عکس رادیوگرافی و فیلم یادگاری تشخیص بدیم؛ یا یه چیز قراردادی نیست که تا دکتر و مهندس و طلبه شدیم، یا اهل نماز و روزه بودیم، معلوم بشه که قلب سلیم هم داریم. قلب سلیم یه اتفاقه که باید تو قلب و وجودمون بیفته، یعنی ما باید شبیه خدا بشیم و با شرایط زندگی اون دنیا هماهنگ بشیم. ولی خب نشونه هاش رو همینجا هم میتونیم ببینیم؛ مثلا محاله یه کسی قلب سلیم داشته باشه، اما بداخلاق و بدعنق باشه. یا قلب سلیم داشته باشه اما تو زندگیش آدم شاد و آرومی نباشه. پس همون جوری که اوضاع یه جنین رو میشه داخل رحم بررسی کرد، ما هم میتونیم بفهمیم که اینجا داریم چه جوری عمل می کنیم! یعنی شادی ما، آرامشمون و عشق و مهربونی ای که تو رفتارمون نشون میدیم، داره بهمون میگه که قلبمون چقدر سالمه! حالا قبل از اینکه بریم سراغ باقی حرفهایی که باید بزنیم، اول چراغ این هفته رو با دقت گوش بده تا بعدا برات سوال بی جوابی پیش نیاد:

حالا اگه دوست دارین بدونین که این قلبی که داریم ازش حرف میزنیم کجاست و باید چه جوری باهاش تا کنیم که سالم بمونه، هفته بعد ما رو از دست ندین!